En week drie ligt ook al weer achter me. Verbazingwekkend hoe snel dat gaat. Het grootste deel zit er op en het einde is inzicht.
Mijn wordcount staat iets onder de 40.000 woorden. Vorig jaar was ik daar pas op de 26e dag van de maand. Toen bedacht ik me dat ik nog niet eens halverwege mijn verhaal was. Nu merk ik dat het einde inzicht komt.
Ik weet niet of ik het verhaal in 50.000 woorden af kan maken, maar ik heb besloten om de hele maand door te schrijven. Mijn verwachting is dat ik iets boven de 60.000 woorden uitkom. En met nog 20.000 woorden te gaan moet ik het verhaal echt wel kunnen afronden.
Er staat in mijn planneing nog een scene maar die laat ik er denk ik voor nu uit. Het zal niet veel toevoegen aan het verhaal en ik heb Harlon in genoeg ongeluk gestort de afgelopen dagen. Laten we hem even wat rust geven en de weg openen naar zijn uiteindelijke doel
Vorige week gaf ik al aan dat de tweede week meestal hel week genoemd wordt. Voor mij leek dat echter eerder week drie te zijn. Met het einde inzicht en vooral mijn wordcount is het moeilijker om mezelf aan het werk te zetten. Het is erg verleidelijk om een dag pauze te nemen. De 50k ga ik namelijk wel halen. Maar ik wil die ene achievement. Raar hoeveel je jezelf allemaal in je hoofd kan halen.
Maar wat is er deze week allemaal gebeurd. Bij mij persoonlijk niet heel veel. Ik duw mezelf nog steeds naar de 2000 woorden per dag. En zelfs de dagen wanneer ik er eigenlijk geen zin in had of niet precies wist hoe het verhaal moest lopen heb ik dit gehaald.
Wel heb ik gesmokkeld. Niet in mijn woord telling maar er zijn delen die ik echt moet gaan herschrijven. Gewoon omdat ik er nu geen zin in had om het helemaal uit te schrijven. Daarom heb ik globaal beschreven wat er daar gebeurd. Ik werk het in de edit wel uit.
Ook was ik het deze week zat om in een accent te schrijven. Sommige scenes zijn flink gevuld met gesprekken en om dan in een consequent accent te schrijven vertraagde het schrijven zo erg. Ik heb een aantekening gemaakt en ook dat is voor later een zorg. Het is niet essentieel voor het verhaal en ik heb al een begin gemaakt. That’s gonna be a problem for future me.
Bij Harlon is er heel veel gebeurd. In Altadim begonnen alle losse draden bij elkaar te komen. Hij heeft hints gevonden die hem helpen naar zijn eindbestemming en een hoop nieuwe mensen leren kennen.
Het is hem gelukt om Altadim te verlaten en naar een andere stad te vertrekken om van daaruit de Dode Vlakte in te trekken.
Eerlijk gezegd ben ik echt niet tevreden met dit stuk. Het voelt ongeloofwaardig aan. Zijn motivatie om op dit moment de woestijn in te gaan is haast niet aanwezig. Geen weldenkend mens zou dit doen op de manier dat Harlon dat nu doet. Maar ik heb geen tijd om hier nu een goede motivatie voor te krijgen. Deus Ex Machina dan maar en ik gooi hem gewoon de woestijn in. Nog een probleem voor toekomst Frank.
In de woestijn kwam het laatste draadje bij het verhaal en ik weet nu ook wat er gebeurd in de twee missende stukken in mijn eerste boek. Die kwamen namelijk tot stand in het hoofdstuk dat ik nu aan het schrijven ben.
Wel moet ik even uitzoeken hoe bepaalde situaties zich in de woestijn voordoen. Ik ben nog nooit in de woestijn geweest en wat ik weet ken ik alleen van Hollywood. Dus het is de moeite waard dat ik daar wat onderzoek naar doe. Iets met geloofwaardigheid.
Verhaal technisch heb ik nog een uitdaging open staan maar in mijn hoofd vormt zich al en goed verhaal. Ik denk dat ik al weet hoe het verder gaat lopen. Voor Harlon misschien niet ideaal maar goed, dat is voor de verandering zijn probleem en niet mijn probleem.
Het einde is inzicht. Ik kijk onwijs uit naar de ontknoping en ben heel blij dat ik dit verhaal dit jaar echt kan gaan afronden. Nou ja afronden? Ik ga nog heel veel moeten editten!
Lees hier over week 2 van NaNoWrimo of Begin bij Preptober
Photo by Tim de Groot on Unsplash
