En toen zat ook mijn tweede week schrijven er al weer op. De tweede week van NaNoWriMo wordt door sommige deelnemers ook wel eens de week van hel genoemd, of hel week (doet mij altijd aan star trek voyager denken. Year of hell?)
Het is de week waarbij de nieuwigheid er vanaf is en de werkelijkheid begint door te dringen. 50.000 woorden in een maand is hard werken. En je moet je tegenslagen zien te verwerken. Mogelijk heb je al een aantal hindernissen moeten nemen.
De eerste paar dagen van mijn Hel Week waren inderdaad zwaar. Maar dat veranderde al heel snel weer. Mijn nieuwe schrijf methode werkt erg goed voor mij. En op dit moment zit ik op een gemiddelde van 2000 woorden per dag. Dat zou betekenen dat ik of eerder klaar ben of mijn doel mogelijk met 10.000 woorden zou overschrijden!
Het lukt me nog steeds om elke dag te schrijven. Zelfs mijn maandag en donderdag, de dagen waarvoor ik vorige week nog bang was liepen erg goed.
Op maandag heb ik tijd tussendoor kunnen pakken. In verband met wat afspraken moest ik wat schuiven in mijn rooster, maar na mijn karate training kon ik met een 20 minuten nog netjes mijn tijd vol maken en mijn persoonlijke doel behalen.
Voor donderdag had ik een lange treinreis waarbij ik veel kon werken. In de ochtend had ik me ingelezen voor mijn boekenclub en op de terugweg heb ik mijn collega’s met wie ik aan het reizen was verteld dat ik echt moest schrijven. Amsterdam Eindhoven is gelukkig anderhalf uur en dus mooi precies mijn schrijftijd.
Het weekend bleek het zwaarste te zijn. Ik had afgesproken met mijn beste vriend. En op zaterdag lukte het mij om in mijn treinreis bijna alles te schrijven voor die dag. Later die avond moest ik nog maar een klein stukje.
Zondag was ik continu afgeleid. Het lukte mij om in twee uur net 900 woorden te schrijven. Normaal gesproken doe ik 2000 in anderhalf uur. Nou ja. In de trein kan ik even gefocust schrijven.
Wat schreef ik deze week?
Deze week heb ik geschreven over Altadim, één van mijn favoriete steden in de wereld, en Harlon zijn tijd in de Universiteit. Er is in de stad genoeg hectiek waar hij mee aan de slag kan en het is tijd dat hij gaat uitvinden waar hij verder heen moet.
Voor mij persoonlijk was het bijna een “trip down Memory lane.” Ik heb een aantal oude karakters uit de kast kunnen halen en die verder kunnen uitwerken. Hierdoor zijn kleine ideeën die tijdens D&D nooit volledig tot stand zijn gekomen opeens verder ontwikkeld en zijn ze uitgegroeid tot leuke en veelzijdige karakters.
Elke week lijk ik wel tegen een uitdaging aan te lopen. Vorig weekend is het me gelukt om Harlon uit het ene probleem te krijgen en deze week schrijf ik hem weer in de volgende. Altijd een uitdaging maar het houdt het ook voor mij spannend. Wat gaat hij doen om zich er uit te werken! Dit keer is draait het om het vergaren van informatie!
We zijn aangekomen bij de laatste dagen in Altadim. Harlon gaat straks onderweg naar het laatste stuk van zijn avontuur. Deze bestaat uit twee delen. Het aan elkaar knopen van enkele losse draden. Onder andere met de twee verhaalstukken die nog niet geschreven zijn. En daarna de final chapter. Het hoogte punt van het verhaal. En alles gooi ik lekker in een cliché D&D jasje.
Daarnaast is er ook al meteen weer een stuk wat ik bij het editen uit het verhaal moet halen. Het eerste stuk dat ik schreef was met een bepaalde gedachten gang maar ondertussen kom ik er achter dat mijn eerste gedachte niet klopen en dus mijn introductie niet werkt. Maar goed, dat hoort een beetje bij deze Maand. Er is geen tijd om dat nu te corrigeren.
Ik lig mooi op schema en laat me verder niet kennen door Hel Week, hij zit er gelukkig al weer op.
Volgende week verlaten we Altadim en gaat Harlon op naar Zaltim. Op zoek naar de Almachtige Onbekende!
Lees hier over week 1 van NaNoWriMo
Photo by Clark Young on Unsplash
