Langzaam warmt de tent op. Het unieke snerpende geluid van een rits doorbreekt de stilte. De muffe lucht van de nacht wordt vervangen door koele frisse lucht. Ik pak mijn stoeltje, brandertje, een klein aluminium pannetje waar deuken inzitten en niet te vergeten koffie. Heerlijk vakantie!

Tenminste, zo zagen mijn ochtenden op vakantie er de laatste jaren uit. Heerlijk wakker worden, in de natuur en dan meteen buiten in de frisse lucht zijn.
Ik ben een kampeerder. We gaan erop met de tent. Zoeken mooie plekken in het buitenland in de natuur. Vaak zitten we 3 dagen op een camping, maken een paar wandelingen en dan pakken we alles weer in om verder te reizen naar de volgende camping.
Zelfs toen we in verwachting waren van Indigo zaten we nog op een camping en maakte we wandelingen. Okay, het was toen maar 1 camping en de wandelingen waren korter dan normaal. Maar nog steeds, kamperen op vakantie.

Dat kamperen was dit jaar toch echt voorbij. Met die kleine meid erbij zagen we het niet om in een tentje te zitten. Waar laten we dan dat campingbedje, hoe doen we de luiers verschonen. Het kan, maar we hadden er geen zin in. Een commode scheelt toch een hoop rugklachten.

Zo is opeens het hele concept van vakantie toch wel veranderd. Er komt zoveel meer bij kijken. Dingen waar ik eerder nooit over nadacht. Voorheen controleerde ik altijd tig keer of we het broodmes hadden ingepakt (niet naar vragen, trauma van vroeger), maar nu is er opeens zoveel meer waar ik aan moest denken. Al die spullen die we opeens voor die kleine meid mee moeten nemen.

We zijn vorige maand voor de tweede keer met die kleine meid op vakantie geweest. Eerder dit jaar waren we lekker met z’n drieën weg. Dit keer was het een mid-weekje Zeeland met de schoonouders. In een heuse Baby Lodge… Gewoon een huisje waar alle spullen voor een baby ook aanwezig waren.

Van tevoren hebben we wel even opgebeld wat er dan precies aanwezig was. Op de site was dat niet echt duidelijk en we wilden wel zeker weten dat we niet iets vergaten omdat we dachten dat het wel aanwezig zou zijn.
Hierdoor konden we een aantal dingen thuis laten. Nou ja, we waren paranoide genoeg om toch nog wat dingen extra mee te nemen. Zo heb je opeens drie camping bedjes. Je kan er nooit genoeg hebben, toch?

Het lastigste om over na te denken vond ik toch kleding voor die kleine meid. Ik vind het al een kriem om mijn eigen kleding te pakken. Altijd die twijfel of ik wel genoeg mee neem. Wordt het warm of koud? Voor mid september heb ik al helemaal geen idee meer.
Maar voor die kleine? Het was allemaal nog veel erger. Ik weet nog steeds niet wat het weer doet, maar heb ook geen idee hoeveel kleren ze gaat vies maken. Zijn twee extra setjes genoeg? Heb ik twee setjes per dag nodig? Hoeveel back up voor ongelukjes? En wat doe je in de nacht? Welke slaapzakjes moet ik pakken en kan ik de slaapzakjes voor ‘s avonds ook overdag gebruiken? Zo veel dingen om over na te denken. En dat is alleen nog maar de kleding! Ze wil natuurlijk ook nog speelgoed mee!

Toen we eindelijk hadden bedacht wat we mee wilden nemen dan komt het uitzoeken en inpakken nog. Dit deed ik altijd gewoon wanneer ik daar zin in had… de avond van te voren dus. Dan zet je daarna gewoon alles klaar in de keuken en op de dag van vertrek gooi je het in de auto. Als we heel vroeg weg gaan doe ik de auto de avond van te voren in pakken (nadat ik mijn tas had gepakt).

Maar met die kleine die rond kruipt heb je opeens niet meer al die tijd. Haar kleren kon ik alleen maar pakken als ze wakker was. De kast staat immers op haar kamer. Mijn eigen kleren moest ik weer pakken terwijl ze sliep. De camping spullen haalde ik het liefst uit de kast (naast haar slaapkamer) als ze wakker was. En omdat er continu iemand op haar moet letten, schreeuwen mijn vrouw en ik steeds door het huis of iets al gepakt is of waar het ligt.

En in pakken is nooit iets ontspannends. Maar ik zie het altijd als een soort puzzel en dus niet als straf om te doen. Ik vind het eigenlijk wel leuk. Het was nooit kalmerend, er zit wel wat stress bij. Maar nu was het gewoon complete chaos.

En wanneer je dan eenmaal op je bestemming bent is het ook heel anders. Lange wandelingen zitten er niet meer in. Op dit moment zijn we nog steeds gebonden aan de dutjes, maar Mevrouw wil ook continu spelen. Hierdoor zitten we ook niet meer lekker op een stoel om gewoon te lezen of te puzzelen. Één van ons is altijd met haar bezig. Alleen tijdens die dutjes heb je rust en die hadden we ook wel nodig.

Weet je nog dat speelgoed wat ik ook moest uitzoeken en pakken? Dat boeide haar dus helemaal niks. Die baby lodge keek uit op een speelveldje. Met een schommel en glijbaan. Daar wilde die kleine natuurlijk de hele tijd. Om te spelen met al het grind en de plantjes. Het maakte haar niet uit wat wij mee hadden genomen.

Het is een nieuwe ervaring, op vakantie met zo’n dreumes. We hebben veel meer zooi. De auto zit tot de nok vol en echt rusten? Nee, het is slechts een verandering van omgeving.
Maar toch waren we er met z’n allen even tussenuit. We zijn naar de zee geweest, hebben een zonsondergang (achter de wolken) bekeken en kleine wandelingen op het strand gemaakt.

Het is volledig anders dan we tot nu toe gewend zijn, maar dit is maar voor even. Nog een paar jaar en we zetten weer een tent op en slapen op een luchtbed… Ik voel mijn rug nu al.

Heb je mijn blog vorige week ook gelezen? Je lees hem hier terug.